Cuba

"Gra o cygarach, rumie i władzy" - ten napis, znajdujący się na pudełku, oraz fantastyczna grafika na okładce przykuły moją uwagę i Cuba szybko trafiła do mojej kolekcji. Zakup trochę w ciemno, ponieważ znalazłam niewiele recenzji gry i zawierały sprzeczne opinie. Jednak po testach gra przypadła mi do gustu na tyle, że cały czas (od ok. dwóch lat) regularnie trafia na stół.

Charakterystyka

1. W grze gracze wcielają się w role plantatorów na Kubie. Każdy posiada własną plantację z różnymi poletkami oraz zestaw postaci (kart, przy pomocy których rozgrywa swoje akcje).
2. Gra trwa 6 rund, w każdej rundzie gracze mogą wykonać 4 akcje. Akcje wybieramy poprzez wybór odpowiedniej karty-postaci (dostępne są robotnik, handlarka, architekt, zarządca oraz burmistrz). Każda z postaci umożliwia wykonanie innej akcji (od zbioru produktów z plantacji, poprzez wznoszenie budynków, aż po sprzedaż dóbr na statki handlowe).
3. W grze występuje ciekawy mechanizm kart ustaw: pod koniec każdej rundy gracz, który uzyska największą liczbę głosów w parlamencie, wybiera dwie spośród czterech dostępnych ustaw, których efekty będą od tej pory obowiązywały. Ustawy dotyczą czterech aspektów: wysokości podatków, wysokości cła, obowiązujących subsydiów oraz "inne". Ilość głosów w parlamencie zależy od postaci, których gracze nie wykorzystali w danej rundzie oraz.. od tego, ile głosów "dokupili" (taki element korupcji, ale do kubańskich klimatów jak najbardziej pasuje).

   

   Plantacja gracza.

4. Zasady gry są mało skomplikowane, może je wytłumaczyć w 10-15 minut. Instrukcja jest bardzo dobrze napisana.
5. Ze względu na proste zasady gra nadaje się dla początkujących. Grając z bardziej zaawansowanymi graczami rozgrywka będzie jeszcze ciekawsza (większego znaczenia nabierają ustawy). Punkty zwycięstwa w grze można zdobywać na wiele różnych sposobów: poprzez sprzedaż dóbr na statki, wznoszenie i aktywację odpowiednich budynków, "przepychanie" odpowiednich ustaw.
6. Losowość w grze jest raczej niska: projekty ustaw pojawiają się w losowej kolejności (ale zawsze pojawią się wszystkie), statki wpływają do portu w losowej kolejności i to tyle. Reszta "losowości" jest generowana przez współgraczy, który mogą podkupić nam potrzebny budynek lub zablokować potrzebną akcję. Po prostu trzeba reagować na bieżąco na sytuację na planszy.
7. Interakcja między graczami występuje w postaci rywalizacji o to, kto dostarczy potrzebne towary na statki, kto zbuduje unikalny budynek, kto przekupi więcej parlamentarzystów i wymusi wprowadzenie dogodnej dla siebie ustawy... Nie jest to negatywna interakcja w postaci wbijania noża w plecy, ale Cuba pod żadnym względem nie jest pasjansem.

Plansza do gry.

Plusy

1. Wspaniałe wykonanie gry. Grafiki są fantastyczne, na planszy można odnaleźć wiele fajnych detali. Żetony i drewniane znaczniki (butelki rumu i pudełka cygar!) są bardzo dobrze wykonane. Jedynie karty postaci polecam zakoszulkować, ponieważ cały czas są trzymane w rękach.
2. Gra jest przeznaczona dla 2 do 5 graczy. W każdej konfiguracji gra się nieco inaczej (reguły są takie same, ale liczba graczy wymusza interakcję w różnych obszarach, np. im więcej graczy, tym trudniej sprzedać towary na statki).
3. Możliwość obrania kilku, zupełnie różnych dróg do zwycięstwa.
4. Gracze są cały czas zaangażowani w grę. Akcje wykonuje się naprzemiennie, więc nie trzeba czekać długo na swoją kolej, a gra toczy się płynnie i bez przestojów.
5. Mechanizm rozbudowywania plantacji poprzez wznoszenie budynków. Ten element bywa podchwytliwy, ponieważ wznosząc budynek musimy zabudować jedno z dostępnych poletek na plantacji. Oczywiście, raz postawiony budynek nie może zostać przesunięty.
6. Aktywacja tylko wybranych pól plantacji: czy to z owocami, czy budynków. Pola do aktywacji zależą od miejsca pobytu naszego robotnika - ten element bardzo wprowadza dodatkową porcję kombinowania w grze.

Karty postaci.

Minusy

Pesos.

1. Brak polskiego wydania (gra jest prawie niezależna językowo, jednak karty ustaw wymagają zapewnienia tłumaczenia dla wszystkich graczy)
2. Przy dwóch graczach gra nieco traci (w dużej mierze naprawia to dodatek) i nie polecam jej zakupu, jeżeli grasz tylko w takim wariancie.
3. Sześć rund pozostawia wrażenie niedosytu (ten problem również rozwiązuje dodatek).
4. Pierwsze rozgrywki mogą wydawać się chaotyczne.

Cuba sama w sobie nie wnosi wielu nowych rozwiązań, raczej wykorzystuje mechaniki znane z innych gier. Efektem jest jednak naprawdę udana gra, do której warto powracać w miarę regularnie. Sprawdza się zarówno w rodzinny gronie, jak i wśród bardziej zaawansowanych graczy.

Autor: Michael Rieneck, Stefan Stadler
Liczba graczy: 2-5
Czas gry: 75-90 min
Wiek graczy: powyżej 12 lat
Kategoria: ekonomiczna
Wydawca: eggertspiele, Rio Grande Games
Strona WWW: eggertspiele
Zdjęcia wykorzystane w tekście są mojego autorstwa. 

Recenzja dodatku El Presidente.
Natomiast odpowiednia muzyka znajduje się TUTAJ.